Kto śledzi nasze wpisy wie, że w Polsce gościliśmy artystę. Do Italii wracaliśmy razem, podróżując załadowanym po dach samochodem. Transportowaliśmy kolejne prace na nową wystawę, która tym razem odbędzie się we Włoszech. Zaraz po przyjeździe zabraliśmy się za pracę fizyczną. A tak! Dłuta, młotki, frezarki, tynkowanie, malowanie – takie zajęcia, które sprawiają, że człowiek po nich bardzo dobrze śpi i nieco się pionizuje. Gdy odkuwasz tynk, docierając do kamieni, których kolejne warstwy ktoś ułożył starannie ponad pięćset lat temu, możesz wpaść w pewien rodzaj nostalgicznej zadumy nad pojęciem czasu i trwania. Dyskusji filozoficznych sobie zatem nie odmawialiśmy, urozmaicając  dni wyzwaniami natury intelektualnej. Kilka spotkań z artystami światowego formatu, które odbywały się w ich pracowniach, zaowocowało zwiększeniem naszej kolekcji o kolejne katalogi  do fundacyjnej czytelni, oraz notatkami do kolejnych artykułów. W przerwach pomiędzy pracą fizyczną, udawaliśmy się w teren w celach jego eksploracji. I tak też odkryliśmy, że na przeciw kamienicy, którą właśnie odrestaurowujemy, znajduje się budynek służący jako dom kultury. Oczywiście, że zwiedziliśmy go starannie. Dokonaliśmy też wizji w kilku innych obiektach, doskonale nadających się na organizację wystaw. Nasze terminarze zapełniają się bardzo szybko, za chwilę będziemy potrzebować „kadrowej” pomocy.