projekt BLACKOUT Eksperyment artystyczny i socjologiczny
Dostojna przestrzeń pomnika kulturowego Włoch, jakim jest Chiesa di Sant Antonio w Breno, staje się sceną dla potężnej instalacji, składającej się z ośmiu trzymetrowych wież. Każda z nich spaja osiem prac, tak rozłożonych w przestrzeni, że niosą skojarzenia rozpostartych skrzydeł lub dumnie uniesionych sztandarów. Tylko w jednym miejscu, tuż po przekroczeniu progu kościoła, można ogarnąć je jednym spojrzeniem i ujrzeć całość w jednym widoku. Zmiana pozycji imituje ruch. Z każdym kolejnym krokiem, zmienia się perspektywa i odbiór dzieł, tak jak zmieniają się punkty widzenia. Instalacja przywodzi na myśl surrealistyczne kadry z filmu „Cube”, w którym bohaterowie uczestniczą w mrocznej grze o władzę. Jest również niepokojącą formą labiryntu. Czy jest ktoś, kto wskaże błądzącym drogę ku wyjściu? Rozświetlone światłem witraży postaci na freskach, wydają się patrzeć na ich zmagania z niepokojąco ironicznym uśmiechem.
Wystawa w liczbach.
Przez 27 dni ekspozycję obejrzało 3600 osób. Podczas trwania wystawy we wnętrzach Chiesa di Sant Antonio odbywały się zajęcia szkolne z udziałem licealistów. Ekspozycja była pretekstem do dyskusji o tym co oznaczają dziś wartości takie jak wolność.
W mediach opublikowan0 liczne artykuły. Wkrótce będzie dostępna pełna dokumentacja filmowa.
„Blackout” to eksperyment naukowy, artystyczny i społeczny, którego wartością jest dialog a siłą – wspólnota. Zintegrował wokół siebie wielu artystów, którzy stworzyli silny, wspólny głos. Możemy nazwać go manifestem. Prostota realizacyjna ich utworów stanowi odwrotność zasięgu i rangi tytułowego problemu. Szczególnie warto podkreślić, że wystawa o utracie energii elektrycznej wygenerowała gigantyczną energię wspólnotowego działania i międzynarodowej jedności. Proces twórczy zaaktywizował i pomógł odzyskać uczestnikom poczucie sprawczości, co jest największą wartością projektu. Siła kreacyjna skupiona wokół sztuki współczesnej, powinna być drogowskazem do podejmowania systemowych działań, prowadzących do jedności transgranicznej. Globalne zmiany są możliwe. Wystarczy zaktywizować i w odpowiedni sposób ukierunkować społeczny potencjał twórczy. Te pełne nadziei słowa zamykają konferencję w Breno i są cytowane w licznych mediach polskich. Wystawa jest również komentowana we włoskiej prasie branżowej, takiej jak Magazyn Artuu: „Breno una mostra dall’impegno transnazionale”. Jeżeli jednak słowa pozostaną tylko słowami, eksperyment „Blackout” z całym swoim potencjałem, odejdzie w niepamięć jako kolejne, piękne marzenie.
