AKWAFORTA : technika wynaleziona na przełomie XV i XVI wieku.
TECHNOLOGIA : wcześniej podgrzaną płytę cynkową lub miedzianą, pokrywa się cienką warstwą kwasoodpornego werniksu (mieszanina wosku, asfaltu i żywicy). Artysta wykonuje na niej rysunek stalową igłą akwafortową, następnie poddaje płytę trawieniu kwasem. W czasie rytowania odsłania się metal płyty. Zanurzenie w kwasie powoduje wytrawienie rysunku. Proces ten można powtarzać, aby pogłębić i poszerzyć kreski w ciemnych partiach rysunku. Partie dostatecznie wytrawione zabezpiecza się kwasoodpornym lakierem. Po wytrawieniu i wyczyszczeniu, płytę pokrywa się farbą drukarską i wykonuje odbitki na słabo klejonym i lekko zwilżonym papierze. Artysta używa w tym celu prasy wklęsłodrukowej. Odbitka akwafortowa przypomina rysunek wykonany piórkiem.
O ARTYSTCE : Malarka, ilustratorka, graficzka. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku, broniąc dyplom w pracowni prof. Kazimierza Ostrowskiego (1986r). Dorobek artystki to ponad pięćdziesiąt wystaw indywidualnych oraz kilkadziesiąt zbiorowych, a także liczne prestiżowe nagrody i wyróżnienia. Prezentowała swą twórczość na wystawach w Bornholm (Dania), Berlin i Hamburg (Niemcy), Elnesvogen (Norwegia), Tokio (Japonia) oraz we Włoszech. Jej obrazy znajdują się w zbiorach muzealnych oraz kolekcjach prywatnych w Polsce, Ameryce Północnej, Japonii, a nawet Australii. Jest bohaterką opracowań publikowanych przez wybitnych krytyków sztuki. Udzielała telewizyjnych wywiadów, pisały o niej pisma branżowe, a także międzynarodowe portale o sztuce. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W roku 2022 przypada 35-lecie jej pracy twórczej. Czytaj więcej
